niedziela, 21 czerwca 2015

233. Z DNA PIEKŁA. MOJE PRZEŻYCIA W NIEMIECKICH OBOZACH KONCENTRACYJNYCH 1943 -1945



WYDAWNICTWO: Novae Res
DATA WYDANIA: 2015
LICZBA STRON: 160
ISBN: 978-83-7942-588-4
 
 
 
„Z dna piekieł” to zapiski z czasów wojny.  Żołnierz AK Bolesław Dziewięcki został aresztowany podczas akcji. Jego koledzy zdołali uciec, niestety jemu się nie udało. Przechodził przez różne więzienia gdzie próbowano wymusić z niego zeznania. Nie udało się Go złamać. Autor opisuje swoje przeżycia z pobytów w niewoli w niemieckich obozach, w tym w obozie koncentracyjnym Brzezinka. Nie będę pisała o szczegółach, bo na pewno każdy je zna w mniejszym lub większym stopniu z różnych zapisków. Ja uwielbiam tego typu książki. Przeczytałam ich bardzo wiele. Jednak za każdym razem dowiaduje się z nich czegoś nowego. Z „Dna piekieł” to niezwykłe studium psychologiczne człowieka, który próbuje przeżyć za wszelką cenę. Brak ubrań, głód, tęsknota za bliskimi. Jednak nie to było najgorsze. Najgorsze było upodlenie i upokorzenie przez drugiego człowieka nie tylko przez Niemca, ale także często przez najbliższego współlokatora. Książka ta pokazuje nam jak wiele człowiek potrafi znieść a także jak wiele potrafi zrobić by przeżyć. Że mimo tortur nigdy nie wydał swoich kolegów. Czasem błagał Boga o śmierć, bo już nie mógł wytrzymać psychicznie i fizycznie.
Książka ta jest idealna dla miłośników historii. Okraszona jest licznymi zdjęciami. We mnie książka wywołała bardzo dużo silnych emocji: łez, złości, a wręcz wściekłości i bezsilności. Czytając tę książkę aż się nie chce wierzyć, że to ludzie ludziom zgotowali ten los. Ja bardzo się cieszę, że powstała ta książka. Takich zapisków, dokumentów z najokrutniejszych czasów naszej historii nigdy nie jest za wiele. 

Książkę przeczytałam dzięki akcji POLACY NIE GĘSI I SWOICH AUTORÓW MAJĄ.


sobota, 20 czerwca 2015

232. KIESZENIE PRZESZŁOŚCI



WYDAWNICTWO: RW2010
DATA WYDANIA: 5 maja 2015
LICZBA STRON: 272
ISBN: 9788379491339






Kornelia jest w klasie maturalnej. By nie czuć się samotną spotyka się z Kubą – chłopcem, który nie traktuje jej zbyt dobrze i namawia do wagarowania. Nela jest bardzo tajemnicza, nic nie wiemy o jej życiu rodzinnym. Pewnego razu za sprawą torebki poznajemy przystojnego Marcina.
Ola to młoda studentka, która zarządza rodzinnym interesem. Ma dwie natury – grzecznej spokojnej Pani prezes i imprezowej panienki lekkich obyczajów. Bez problemów dogaduje się z matką, za to z ojcem jest w coraz gorszych stosunkach. Od zawsze Ola Go nie lubiła. Był bardzo wymagający, apodyktyczny, wszystko musiało być wykonane tak jak On chciał a i tak znalazł jakiś problem. Wtedy bił Olę. Dziewczyna próbuje się nie przejmować, ale niestety tak się nie da. Trochę wytchnienia daje jej nowa miłość – Błażej, przy którym czuje się bezpiecznie.
Ola i Kornelia to przyjaciółki. To przyjaźń na dobre i na złe. Są ze sobą nawet w tych najtrudniejszych chwilach. „Kieszenie przeszłości” to książka o trudnej często stojącej pod znakiem zapytania miłości. O przyjaźni, która przezwycięża wszystko. O traumatycznych przeżyciach, o grze pozorów i życiu na pokaz. A także o ciągłym życiu w strachu. O opuszczeniu i samotności, o bardzo ciężkich kontaktach z najbliższą rodziną, ale także o odnajdywaniu jej od nowa. O tym jak łatwo oszukać młodą dziewczynę. O przemocy i niesprawiedliwości. Ale przede wszystkim to książka o młodych, ale mądrych, doświadczonych przez życie dziewczynach, choć pozory mogą mylić.
„Kieszenie przeszłości” Anety Rzepki to pierwsza książka, z jaką miałam do czynienia tej autorki. Bardzo mi się podobała, chociaż początek nie wróżył niczego dobrego. Ale na szczęście książka coraz bardziej mnie wciągała. Czyta się ją szybko, napisana jest przystępnym dla czytelnika językiem. Autorka w tak umiejętny sposób zagmatwała losy bohaterek, że nie sposób było odłożyć książkę na miejsce. Na zasadzie: ciekawe co będzie dalej. Fabuła dość wartka, pełna tajemnic i intryg sprawia, że to niezwykle ciekawa lektura. Strasznie ciekawi mnie dlaczego taki tytuł. Mam nadzieję, że będę miała okazję zapytać o to autorkę.
Bardzo polecam. Idealna książka na lato.



Książkę przeczytałam dzięki portalowi POLACY NIE GĘSI I SWOICH AUTORÓW MAJĄ za co bardzo dziękuję. 



czwartek, 11 czerwca 2015

231. UPALNE LATO GABRIELI


WYDAWNICTWO: MG
DATA WYDANIA: 30 kwietnia 2015
LICZBA STRON: 272
ISBN: 9788377792643
 
 
 
„Upalne lato Gabrieli” to trzecia część cyklu „Upalne lato….” Niektórzy piszą, że najlepsza z tych wszystkim. Ja polemizowałabym z tym stwierdzeniem.
W książce tej czytamy o Gabrieli – córce Kaliny. A jednocześnie poznajemy dalsze losy Kaliny, to, co stało się z nią po wypadku. Nie bójcie się nie zdradzę Wam wszystkich szczegółów. Gabriela Kern to kobieta po czterdziestce, pisarka poruszająca w swych książkach bardzo kontrowersyjne tematy. Po napisaniu tej ostatniej, o swoim ojcu, kobieta ucieka na wieś. Książka ta dała jej bardzo mocno w kość, pozwoliła jej się zmierzyć z niechlubną przeszłością ojca. Na wsi próbuje się pozbierać, wyciszyć. Jednak niedane jest jej to tak do końca gdyż wracają demony przeszłości.
„Upalne lato Gabrieli” to książka o bardzo trudnych relacjach między trzema pokoleniami kobiet. O odrzuceniu, braku więzi między matką i córką. O zdradzie, okrucieństwie, niezrozumieniu. O licznych tajemnicach rodzinnych, o niedomówieniach. O przyjaźni i próbie poszukiwania miłości. O tęsknocie do życia, jakiego główna bohaterka nigdy nie miała. Ale przede wszystkim to książka o silnej, ambitnej i bardzo mądrej kobiecie. Takiej, która wie, czego chce w życiu i nie boi się wyrażać swojego zdania. O twardej i nieustępliwej Gabrysi, która jednak w głębi serca jest krucha, sentymentalna, uczuciowa i wrażliwa.
Bardzo polecam tę książkę. Wywołuje ona dość dużo niejednoznacznych emocji. Przeczytajcie koniecznie, naprawdę warto.  

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU MG 

 


wtorek, 9 czerwca 2015

230. WSPOMNIENIA W KOLORZE SEPII


WYDAWNICTWO: Nasza Księgarnia
DATA WYDANIA: 10 września 2014
LICZBA STRON: 448
ISBN: 9788310125521
 
 
 
Joanna ma ciężki okres w życiu. Traci pracę i rozstaje się z narzeczonym. Mimo to stara się znaleźć pozytywne strony swojego życia. Spotyka się z przyjaciółkami, udziela się w domu kultury, ale też próbuje trochę odpocząć. Gdy siostra Joanny rodzi długo wyczekiwane dziecko ta wpada na genialny pomysł. W prezencie dla malucha stworzy drzewo genealogiczne. Dzięki temu zagłębia się w historię swojej rodziny. Odnajduje bardzo dużo pamiątek i dokumentów, o których nikt z rodziny nawet nie miał pojęcia.
Chociaż książka nie zbiera pochlebnych opinii mnie ona się bardzo podobała. Fajne jest to, że akcja powieści toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Autorka niezwykle sprawnie przenosi czytelnika z jednego okresu w drugi. Książkę czyta się szybko, napisana jest przystępnym i lekkim językiem.
We „Wspomnieniach w kolorze sepii” czytamy o poszukiwaniu siebie i swojego miejsca na ziemi. O miłości i przyjaźni. O tym jak ważne są więzi rodzinne, wsparcie w trudnych chwilach. Opowieść o Joannie ma w sobie dreszczyk emocji i nutkę tajemniczości. To dodaje smaczku tej powieści.
Książkę tę czytałam z wielką przyjemnością. Mogłam się przy niej zrelaksować i przez chwilę przenieść się w czasy, które darzę wielkim sentymentem.  

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU NASZA KSIĘGARNIA