poniedziałek, 31 marca 2014

GARŚĆ ZAPOWIEDZI

AŁBENA GRABOWSKA I ZWIERCIADŁO POLECAJĄ NAJNOWSZĄ POWIEŚĆ 









Lot nisko nad ziemią ukaże się 16 kwietnia 2014 roku



IWONA MENZEL I WYDAWNICTWO MG POLECAJĄ

Zacznę słowami Autorki, Iwony Menzel:
Istnieją na świecie miejsca magiczne, które budzą w nas niezwykłe emocje, jakie zazwyczaj przeżywa się tylko w stanie zakochania. Dla mnie takim miejscem stało się Podlasie. To była późna miłość i nic jej nie zapowiadało. Nie miałam babci-staruszki w chatynce pod Białymstokiem, nic mnie z tym regionem nie wiązało, nawet go nie znałam. Urodziłam się i wychowałam w Warszawie, tam też skończyłam Wydział Architektury, za mąż wyszłam w Wiedniu, a całe dorosłe życie spędziłam w Niemczech. Mieszkałam i pracowałam w Darmstadt, dawnej stolicy Hesji, na wakacje jeździłam najchętniej do Włoch albo Francji. Każde Boże Narodzenie spędzałam jednak w Polsce, bo nigdzie na świecie nie obchodzi się świąt równie uroczyście.
Dziesięć lat temu cała rodzina miała się spotkać na Wigilii u mojej siostrzenicy, która przeniosła się nad Biebrzę. Zaklinowani w nieprzerwany sznur TIR-ów pełzliśmy powolutku szosą na Białystok przez post transformacyjny pejzaż, składający się głównie z reklam, przyczep imbisowych, bud z kebabem i okólników dla gipsowych sarenek oraz krasnali. Jak tylko jednak zjechaliśmy z wylotówki, otworzył się przed nami inny świat. Po horyzont rozciągał się nietknięty ręką człowieka krajobraz, a nad nim niebo dziwnie szerokie, jakby  powierzchnia Ziemi miała tu inną krzywiznę. W kompletnej ciszy zaczął padać na tę pustkę grubymi płatkami śnieg, zmierzchało się, światła reflektorów wyławiały co jakiś czas z mroku przydrożny krzyż, kapliczkę, stadko saren na łące, samotną chałupę z jasnym kwadratem okna, mocno wrośniętą w pole. Obrazy, przeniesione z innego czasu i z innej przestrzeni, osobliwe i zagubione w otaczającym je świecie jak dryfująca po wzburzonym oceanie kra.

Dziś Iwona Menzel mieszka w tym magicznym miejscu i proponuje Państwu powieść Szeptucha







W zagubionych wśród nadbiebrzańskich bagien Waniuszkach modlitwą i ziołami leczy stara Oleszczukowa. Kiedy niespodziewanie umiera, wieś oczekuje od jej wnuczki Oleny, że będzie kontynuowała rodzinną tradycję. Olena rezygnuje z marzeń o studiach medycznych i zostaje wioskową szeptuchą.
Życie w Waniuszkach wciąż jeszcze opiera się na niewzruszonym fundamencie zasad, tradycji i Słowa Bożego. Wszystko ma tam swój ład, ludzie czynią to, co do nich należy, każdy wie, gdzie jest jego miejsce. Jednak nawet i do Waniuszek nieuchronnie nadciąga nowe.
Legenda o tajemniczym pustelniku, który na uroczysku Łojmy zbierał popsute lalki i przybijał je do drzew, sprowadza do Waniuszek znanego filmowca z Warszawy, Alka Litwina. Olena pomaga mu odnaleźć ślady zagadkowego samotnika, uważanego przez okoliczną ludność za świętego. Choć szeptucha i reżyser żyją w dwóch zupełnie odmiennych światach, wspólne poszukiwania zbliżają ich do siebie. Olena znajduje w Alku przyjaciela i powiernika, z którym może się podzielić sekretami swojej sztuki lekarskiej i najskrytszymi myślami. Po raz pierwszy w życiu nie czuje się samotna…

Patronat nad książką objęły: Radio Białystok, Gazeta Współczesna, granice.pl, magazyn literacki Książki.

Szeptucha ukaże się 16 kwietnia


REPLIKA PREZENTUJE 




 Weronika w wieku dziewiętnastu lat przeżyła koszmar – jej matka została brutalnie zgwałcona i zamordowana we własnym mieszkaniu. Sprawcy nigdy nie odnaleziono, a policja umorzyła sprawę.
Dziesięć lat później historia się powtarza – Olga, najlepsza przyjaciółka Weroniki, która kiedyś pomogła dziewczynie pozbierać się po tragedii, również ginie w podobnych okolicznościach...



 Aurora Teagarden – dla przyjaciół: Roe – sympatyczna, choć niezbyt wysoka okularnica, tym razem na tropie mrocznej zagadki sprzed sześciu lat.
Wydaje się, że odkąd w jej życie wkroczył bogaty biznesmen Martin Bartell, Roe wreszcie czuje się spełniona. Pomimo różnicy wieku i doświadczenia, Martin doskonale wie, czego pragnie jego narzeczona, i w ramach prezentu ślubnego ofiarowuje jej dom Juliusów. Historia budynku od lat fascynuje Aurorę – rodzina, która poprzednio w nim mieszkała, sześć lat temu zniknęła bez śladu...







Jim Rook jest nauczycielem języka angielskiego w szkole specjalnej. Wiele lat temu omal nie umarł na skutek powikłań po poważnym zapaleniu płuc. Od tego czasu posiada wyjątkowe umiejętności postrzegania zjawisk nadprzyrodzonych, a także komunikowania się z duchami...

WSZYSTKIE TRZY KSIĄŻKI UKAŻĄ SIĘ 2 KWIETNIA

środa, 26 marca 2014

178. JAJKO Z NIESPODZIANKĄ


WYDAWNICTWO: LITERACKIE
DATA WYDANIA: 3 kwietnia 2014
LICZBA STRON: 297
ISBN:  9788308053409

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

Agnieszka Krakowiak – Kondracka to scenarzystka najczęściej oglądanego serialu medycznego w Polsce. Jako że i ja go czasem oglądam strasznie się ucieszyłam, gdy w moje ręce trafiła debiutancka książka właśnie tej Pani.
„ Jajko z niespodzianką” to opowieść o samotnej matce wychowującej bardzo mądrą i rezolutną trzylatkę. Mimo pewnej wady dziewczynka rozwija się nad podziw sprawnie i czasem nie daje mamie wytchnienia.
Będąc dzierlatką Ada zakochała się w szalonym młodzieńcu Davidzie. Podążyła za nim w świat. Wyprawy w egzotyczne tereny, często tam gdzie nikt inny nie postawił stopy. Żyć nie umierać, wakacje cały rok. Do czasu aż Ada nie dowiaduje się, że jest w ciąży. Od tej pory sielanka zamienia się w koszmar.  Mąż ma nadzieję, że Ada usunie ciążę i będzie tak jak dawniej. Nic bardziej mylnego. Tym bardziej, że dziewczynka rodzi się bardzo chora.
Przez trzy lata samotności Ada nauczyła się radzić sobie w trudnych sytuacjach bez niczyjej pomocy. No prawie. Jest przecież mama mieszkająca dwa piętra niżej. Adzie udało się przetrwać trudne chwile zaraz po porodzie córki. Ma wymarzone mieszkanie, świetną, dobrze płatną pracę. Dzięki temu może zapisać Julkę do prestiżowego, prywatnego przedszkola. Już w niedługim czasie poznaje bardzo wielu ludzi, często bogatych i snobistycznych. Z początku ciężko jej się odnaleźć w tym towarzystwie, ale powoli, powoli wszystko się zmienia. I Julka doskonale radzi sobie wśród rówieśników. Jednak Ada martwi się tym, że najlepszym przyjacielem córki jest chłopiec – Michał, a dziewczynka spędza czas najczęściej właśnie wśród chłopców. Ale przecież Ada w dzieciństwie była taka sama.  
Jak potoczą się losy tych dwóch wspaniałych kobiet? Musicie przekonać się sami czytając tę książkę.
„Jajko z niespodzianką” to bardzo udany debiut literacki. Przyznam, że ja nie czytałam tej książki. Ja ją pochłonęłam w dwa wieczory. Gdyby nie ból głowy pewnie byłby to jeden. To niezwykle barwna i zaskakująca swoimi wątkami powieść obyczajowa. Wkradają się w nią elementy intrygi, romansu a nawet lekki wątek kryminalny. Autorka w niezwykle wyraźny sposób nakreśliła sylwetki głównych bohaterów. Bardzo prawdziwie oddała obraz naszego społeczeństwa z różnych warstw społecznych. Widać, że, na co dzień jest dobrą obserwatorką.   
Książka ta naładowana jest silnymi emocjami. To prawdziwe jajko z niespodzianką. Śmiałam się do łez, płakałam, złościłam i bałam. Czemu faceci są tacy mało domyślni, czemu zachowują się jak tchórze w tych najważniejszych dla nas momentach – nigdy tego nie zrozumiem. To książka o trudnej sztuce wyborów, o próbie naprawienia czegoś, co już nie ma prawa bytu. O chęci odcięcia pępowiny, stawianiu wreszcie na swoim, i nie słuchaniu rad innych. O walce o siebie i nie poddawaniu się w trudnych sytuacjach, z których wydawałoby się nie ma już wyjścia. Ale przede wszystkim jest to książka o miłości, której z początku Ada zdaje się nie zauważać. O trudnej próbie nawiązywania przyjaźni. Zarówno tej dorosłej jak i tej dziecięcej, która jest przecież równie ważna, jak nie ważniejsza. I nadziei, że wreszcie wszystko się ułoży. Nie mogę tu pominąć także niezwykłej więzi, jaka łączy matkę i córkę – Irenę i Adę. Z Wydaje się być ona bardzo krucha jednak pozory mylą i to bardzo.
Bardzo podobała mi się ta książka. Taka dobrze napisana obyczajówka. Opisy wartkiej akcji dopracowane są w każdym szczególe. Niezwykle barwne i obrazowo uchwycone. Czytając je łatwo mogłam sobie wyobrazić i bohaterów i sytuacje, w jakich się znaleźli. Do teraz mam przed oczami obraz Pati.
Bardzo polecam i proszę o więcej takich książek.  

Za możliwość przeczytania książki dziękuję WYDAWNICTWU LITERACKIEMU 

 

wtorek, 25 marca 2014

177. ŚCIANA



WYDAWNICTWO: Self-Publishing
DATA WYDANIA: 2013
LICZBA STRON: 56
 
Młody człowiek wybiera się na wspinaczkę w góry. Jego celem jest bardzo niebezpieczna „ściana”, która budzi w nim wiele emocji i wyzwala mnóstwo wspomnień. To tu przed wielu laty stało się coś, za co nasz bohater się obwinia. Wyprawa ta ma pomóc mu w uporaniu się z samym sobą, ze swoją traumą i demonami przeszłości.
Wspinaczka ta, jak zapewne każda nie należy do łatwych. Wręcz można powiedzieć, że jest jedną z tych najbardziej ekstremalnych. Podróżnik z początku ma ze sobą przewodnika, ale im wyżej tym bardziej zaczyna się on łamać. Aż w końcu nasz bohater zostaje sam ze sobą.
Bardzo szczegółowo opisane są w „Ścianie” przygotowania do wyprawy i sama wyprawa. Wszystko jest bardzo żmudne. Przygotowania zabierają bardzo dużo czasu, pieniędzy i poświęceń. Sama wspinaczka to też nie łatwa sprawa. Nie mnie się jednak wypowiadać. Ja, jako laik cóż mogę powiedzieć na ten temat. Chyba tylko tyle, że ja bym tam nie weszła.  Autor dzień po dniu opisuje etapy wspinaczki, przeżycia głównego bohatera. Trudne momenty, czasem nawet załamanie. Tym bardziej wzbudza w Nas w stosunku do niego podziw, uznanie, szacunek.
Przygotowania do wyprawy i sama wyprawa przeplatają się z wspomnieniami o najbliższej osobie jego serca. O największych uczuciach, jakie do niej żywił.
Krótki format a książka pełna uczuć i emocji. To piękna historia o miłości aż po grób, o oddaniu hołdu swojej jedynej miłości. Ale przede wszystkim to książka o pokonywaniu własnych barier, słabości. O niepoddawaniu się, o parciu do przodu mimo tak wielu przeciwnościom i przeszkodom. O próbie zmierzenia się z traumatycznym przeżyciem po wielu latach życia w bólu, o pogodzeniu się z nim właśnie dzięki tej wspinaczce. A przede wszystkim o próbie powrotu do codzienności.
Nie będę pisać, że to książka lekka łatwa i przyjemna, bo tak nie jest. Jest trudna a zarazem piękna. Nie będę pisała, że jest rewelacyjna, bo nie jestem entuzjastką wspinaczek i czasami po prostu nudziły mnie przydługie opisy. Ale zarazem to bardzo ciekawa książka, która zmusza do refleksji, która wymusza w nas wiele emocji.
Polecam tę książkę. Nie sposób przejść koło niej obojętnie. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję PANU ANDRZEJOWI DUDZIŃSKIEMU 

poniedziałek, 24 marca 2014

176. PROWINCJA PEŁNA SMAKÓW



WYDAWNICTWO: MG
DATA WYDANIA: 6 marca 2013
LICZBA STRON: 300
ISBN:  9788377791233
 
 Ludmiła wiedzie ustabilizowane życie. Z Wojtkiem układa jej się całkiem nieźle, udaje jej się wreszcie dogadać z Martinem, który ma nową partnerkę i chyba to jest główną przyczyną ich lepszych stosunków. Zdarza się czasem, że nawet spotykają się we czwórkę na wspólnym obiedzie lub po prostu od tak. Tworzą tzw. Pacz workową rodzinę.
Ludmiła żyje sobie spokojnie na swojej wsi. Oddaje się swoim pasjom: pisze, odnawia stare meble, dba o ogród, zaczęła dbać o siebie i ćwiczy jogę. Sprawia jej to wiele satysfakcji.  Dzięki ojcu Martina, z którym się przyjaźni poznaje nowych znajomych, nowe, piękne miejsca. Z czasem niektóre znajomości przeradzają się w przyjaźnie. Dzięki Ruth Ludmiła poznaje bardzo interesującą i piękną historię miłosną. Niestety w „prowincji pełnej smaków” nie wszystko jest kolorowe. Na kartach tej powieści przewija się smutek, zwątpienie, chęć rzucenia wszystkiego w diabły dla świętego spokoju.
W książce tej autorka bardzo skupia się na jedzeniu. Pisząc o nim robi to z niezwykłym namaszczeniem. Wręcz możemy sobie wyobrazić jak smakuje opisywana potrawa. Nawet, jeśli to zwykły rosół w opisie Kasi Enerlich jest on magiczny. Przepisy na kartach tej powieści to czysta poezja smaku. Wydobywane są smaki i aromaty, o których do tej pory ja nie miałam zielonego pojęcia. Wystarczy jedna przyprawa a już wszystko się zmienia. Dla mnie ta książka to była cenna lekcja.
Ta książka jest bardzo spokojna, ustabilizowana i poukładana. O miłości, przyjaźni odkrywaniu siebie i własnych pasji i uczuć. O akceptacji drugiego człowieka z całym bagażem jego wad i zalet, dziwnych nawyków i przyzwyczajeń.
Z każdym tomem „Prowincji… „ coraz bardziej przekonuję się do książek Katarzyny Enerlich. Coraz bardziej przyzwyczajam się do długich opisów, które miejscami są znakomite. Przestała mi przeszkadzać skąpość dialogów. Książkę przeczytałam jednym tchem, zaraz zabieram się za kolejną, która już czeka na półce, bo wiem, że następna już się kończy pisać. 

Za możliwość przeczytania tej książki dziękuję WYDAWNICTWU MG 

środa, 12 marca 2014

Takiego męża biorę w ciemno :)



Kolejna znakomita powieść Joanny M. Chmielewskiej!

Joanny M. Chmielewskiej nikomu interesującemu się książkami nie trzeba już przedstawiać. Autorka powieści dla dorosłych: Poduszka w różowe słonie, Sukienka z mgieł, Karminowy szal oraz książek dla dzieci: Niebieska niedźwiedzica, Historia srebrnego talizmanu, Neska i srebrny talizman, Muszla podbija serca Czytelników subtelnym opisem relacji międzyludzkich, znakomicie wykreowanymi postaciami, umiejętnością ciekawego opisu ważnych życiowych spraw.





Tym razem chciałabym bardzo zarekomendować Państwu jej najnowszą powieść Mąż zastępczy.
Piotra poznajemy w momencie, gdy po analizie swojej sytuacji życiowej dochodzi do wniosku, że jest po prostu nieudacznikiem. Odejście żony było dla niego kompletnym zaskoczeniem. Tym boleśniejszym, że kochankiem Karoliny okazał się jego szef. Piotr unosi się honorem i rzuca pracę. Mimo że jest świetnym fachowcem (z wykształcenia mechanik obróbki skrawaniem, z doświadczenia budowlaniec, z zamiłowania złota rączka), a przy tym pracowity, wytrwały, dokładny, uczynny, nie może znaleźć pracy, która by go satysfakcjonowała. I ciągle przeżywa odejście Karoliny.
Kiedy sąsiadka prosi go o pomoc, nasz bohater wpada na pomysł, żeby jako „mąż zastępczy” wynajmować się do tzw. męskich prac domowych oraz innych zadań, jakie zlecą mu pozbawione wsparcia mężczyzny klientki. To zajęcie staje się dla niego czymś więcej niż tylko sposobem wykorzystania swoich zdolności i zamiłowań do zarabiania na życie. Daje mu możliwość poznania różnych kobiet. A Piotr ma wciąż nadzieję, że dzięki temu uda mu sięlepiej zrozumieć kobiecą psychikę i przede wszystkim własną żonę.
Nowa praca wypełnia niemal całe jego życie. Zlecenia typowe i nietypowe. Sytuacje zabawne, wzruszające, irytujące. Dziesiątki drzwi, a za każdymi drzwiami inny świat, inna ludzka historia...

Premiera Męża zastępczego 19 marca.

wtorek, 4 marca 2014

MG

Znów mam kryzys :( Mężuś wyjechał a ja się pozbierać do kupy nie mogę. Poczytajcie zapowiedź :)

Profesorowie do piór!

Elżbieta Wichrowska to kolejna/y (w wydawnictwie MG) profesor nauk humanistycznych (po Zbigniewie Białasie), która/y poza poważnymi publikacjami naukowymi postanowiła/ł spróbować sił w literaturze. Bardzo chciałam Państwu polecić jej debiut powieściowy Na Pragę nie wrócę.


 
Jedną z bohaterek tej opowieści jest Magdalena, pisarka i historyk, innymi są… warszawskie kamienice, których historia ożywa na oczach czytelnika, obejmując wiek XVIII, II wojnę światową, PRL i współczesność. A obok nich – skomplikowane postaci kobiet: wiernych przyjaciółek, kochających matek, namiętnych kochanek i profesjonalistek u szczytu kariery.
Autorka, znająca Warszawę jak mało kto, wędruje między jej prawą i lewą stroną, między tym co było a tym co zostało. Zagląda w głąb śmierdzących podwórek cudem ocalałych kamienic, zabiera czytelnika na niebezpieczne przechadzki po praskich cmentarzach lub blokowiskach wyrosłych na gruzach dawnej Warszawy. Podczas tych historyczno-urbanistycznych włóczęg poznajemy całą galerię postaci, takich jak dwóch osiemnastowiecznych księży nieświadomych, że trafili pod warszawskie czerwone latarnie czy parę bezdomnych zakochanych z autobusu linii 160. Gdzieś na pograniczu głównych wątków pojawią się też psie historie, niekiedy zabawne, a czasem chwytające za gardło.
W gąszczu powieściowych wątków nie zabraknie niepokojącego kryminału, pogmatwanego romansu i dziennika podróży po Europie, z bezcenną instrukcją obsługi włoskiej komunikacji miejskiej oraz przewodnika po lokalach gastronomicznych warszawskiej Pragi.

Na co dzień Pani Profesor Elżbieta Wichrowska jest pracownicą Instytutu Polonistyki Stosowanej UW. Jest także autorką książek poświęconych kulturze Oświecenia i Wielkiej Emigracji, edytorką o żyłce detektywistycznej wiecznie poszukującą (z nienajgorszym skutkiem) pasjonujących dokumentów przeszłości poukrywanych w polskich i zagranicznych archiwach.