238. KIEDY NA MNIE PATRZYSZ

WYDAWNICTWO: Novae Res

DATA WYDANIA: 2015

LICZBA STRON: 490

ISBN: 978-83-7942-703-1

 

 

 

Karina to młoda dziewczyna, która wydaje się beztroska, czerpiąca z życia to, co najlepsze. Jakże pozory mogą mylić. W rzeczywistości to krucha, szukająca miłości i wsparcia kobieta, która w życiu doświadczyła tego co najgorsze.

Aleksander na stałe mieszka w Kanadzie. Teraz przyjechał do Polski na wakacje u dziadków i ślub siostry. Do tej pory nie był w stałym związku. Miał dziewczyny na jedną noc. Nie chciał się z nikim wiązać i obarczać swoimi problemami.

Karina i Alek spotykają się pewnego deszczowego dnia, na środku ulicy. Ona ratuje potrąconego psa, On jej w tym pomaga. Od tej pory są prawie nierozłączni.

Przeczytawszy rekomendacje pomyślałam, że to książka dla mnie. Nawet nie zdajecie sobie sprawy jak bardzo się pomyliłam. Owszem jest to książka o potrzebie bliskości, o miłości i przyjaźni. O tym jak jedna decyzja potrafi zmienić życie na zawsze. Ale… no właśnie, jest ale i to nie jedno. Dla mnie ta książka jest taka aż za bardzo. Moim zdaniem autorka przekombinowała. Ta historia powinna być zawarta w maksymalnie 300 stronach. A tak to jest tu mnóstwo powtórzeń, zdarza się tak, że zdania są pisane w różnych konfiguracjach tak, że wychodzi masło maślane. Fabuła jest rozlazła jak w „modzie na sukces”. Książka słodka, aż do przesady. Odniosłam wrażenie, że autorka pomysł miała świetny, ale nie do końca wiedziała jak to dalej poprowadzić. A wiecie co mnie najbardziej denerwowało? Siostra Alka ma narzeczonego obcokrajowca. Wszystkiego dialogi odbywające się z jego udziałem, a było ich dość dużo, napisane były w języku angielskim. Nie jestem biegła, jeśli chodzi o ten język, dlatego tak strasznie mnie to denerwowało. Bo nie było tłumaczeń tych dialogów, a ja nie miałam ochoty szukać w słowniku. Dla mnie to bardzo duże niedociągnięcie. Denerwowało mnie strasznie jedno potoczne słowo nagminnie używane w tej książce a budzące moje zniesmaczenie, chociaż nie jestem z tych delikatnych kobiet. Na koniec jeszcze jedno dość techniczne niedociągnięcie, mianowicie okładka. Książka czytana była tylko raz, a okładka wygląda tak jakby, co najmniej kilka lat leżała w bibliotece. Zeszła z niej jakaś dziwna folia. Nawet mój syn stwierdził, że to musi być bardzo stara książka.

Zdecydowanie nie polecam. Mnie strasznie znudziła ta książka, czytałam ją ponad dwa tygodnie i nie mogłam się doczekać końca.

Książkę przeczytałam w ramach akcji POLACY NIE GĘSI I SWOICH AUTORÓW MAJĄ za co serdecznie dziękuję.