30. NADZIEJA

WYDAWNICTWO: TERMEDIA
DATA WYDANIA: PREMIERA  CZERWIEC 2012
LICZBA STRON: 267
ISBN: 978-83-62138-84-5

NOTA WYDAWCY:

"Lilianę poznajemy w momencie, gdy jako mała samotna dziewczynka wędruje przez las, szukając miejsca, w którym bedzie bezpieczna i szczęśliwa. Zamiast Arkadii znajduje rannego Aleksieja, syna sąsiadki, który od tego dnia staje się jej najserdeczniejszym - i jedynym - przyjacielem. Dzieci dorastają razem, dzieląc się największymi tajemnicami i lękami. Niestety, los wkrótce je rozdziela i wydaje się, że ich drogi już nigdy się nie skrzyżują. Jednak Lilianę i Aleksieja połączyły na zawsze dwa uczucia: miłość i nienawiść. Mężczyzna ciągle powraca do kobiety, mimo że ta potrafi jedynie go ranić. Ona, Lilith, jest jak ogień, on - jak ćma. Miłość staje się obsesją, przeznaczenie zmienia się w fatum, a Liliana i Aleksiej nie potrafią, a może nie chcą się temu przeciwstawić. Pozostaje tylko Nadzieja...."

 O książce tej słyszałam wiele dobrego. Przede wszystkim to, że jest całkiem inna niż poprzednie pozycje Pani Michalak. Dlatego w pewnym stopniu spodziewałam się tego ale nie myślałam, że jest tak całkiem odmienna niż seria Poczekajkowa czy Sklepik z niespodzianką. „Nadzieja” to całkiem inne pióro, całkiem inny klimat. Nie mogę powiedzieć, że to książka ciepła, magiczna, zaczarowana. Dla mnie jest to książka prawdziwa. Gdyby nie mąż , dzieci i obowiązki rodzinne pochłonęłabym ją jednym tchem. A tak czytałam ją dwa dni. Z każdą przeczytaną kartką zakochiwałam się w niej coraz bardziej. A gdy dotarłam do końca byłam zła, że to już.

I jak pozostałe książki Pani Kasi ta też wywołała we mnie wiele emocji. Czytałam o pięknej przyjaźni i  miłości, która momentami prowadziła do nienawiści. Miłości, która  uzależniała jak narkotyk dzięki czemu kochankowie wciąż na nowo do siebie wracali.  O zazdrości, zdradzie, strachu, samotności wśród tłumu ludzi. O poszukiwaniu szczęścia, o chęci wyrwania się z piekła domu rodzinnego.  Byłam wściekła na główną bohaterkę, która bawiła się uczuciami innych, która by chronić własną skórę zdradzała, kłamała, mataczyła. Przez której samolubność i zadufanie stało się to co się stało. Czytałam też o cudzie, który stał się dzięki tej pięknej miłości. I ryczałam jak bóbr bo nie chciałam by tak to wszystko tak się skończyło. Nawet teraz gdy piszę tę recenzję jestem zła na Lilianę za to jaka była.  Że myślała tylko o sobie.

„Nadzieja” nie jest książką z serii łatwe, lekkie i przyjemne na letnie popołudnia. To książka pokazująca w sposób dosadny pewne kwestie, zmuszająca czytelnika do oceny bohaterów i sytuacji.  To rozdzierająca serce opowieść, która wryje się głęboko w duszę czytelnika.

Ja powiem jedno. „ Nadzieja” to czarowna książka.  Oryginalna, nietuzinkowa, niebanalna. Bardzo, bardzo mi się podobała. Już sama okładka z wypukłymi, złoconymi literami przyciąga a to co jest w środku to po prostu bajka. Jest to kolejna pozycja do której sięgnę jeszcze raz. Żeby przeczytać ją na spokojnie, powoli. Żeby rozkoszować się tym wszystkim jeszcze raz.

Za przeczytanie przedpremierowe Nadziei bardzo dziękuję autorce – pani Katarzynie Michalak. Oby więcej takich powieści pani Kasiu.