241. PO PROSTU BĄDŹ

WYDAWNICTWO: Filia

DATA WYDANIA: 07 października 2015

LICZBA STRON: 336

ISBN: 978-838075-032-6

 

 

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA

 

 

 

 

Pola to najmłodsza córka swoich rodziców. Urodziła się im w bardzo późnym wieku. Z racji tego, że dwie starsze córki już dawno poszły na swoje, Magda – siostra Poli – ma nawet dzieci w jej wieku, rodzice liczą na to, że najmłodsza latorośl po ukończeniu szkoły średniej zostanie na gospodarce, a później ją przejmie. Mało tego, znaleziono dla dziewczyny już kandydata na męża i niemal ustalono datę ślubu. Nikt nie bierze pod uwagę faktu, że Pola może mieć całkiem inne plany na życie. Dziewczyna chce wyrwać się z zapyziałej wioski, chce studiować, nie chce skończyć tak jak jej siostra – z gromadką dzieci i mężem pijakiem. Składa dokumenty na wydział architektury i zostaje przyjęta. Mimo wyraźnych sprzeciwów rodziny postanawia wyjechać. Niestety od tej pory jest skazana wyłącznie na siebie. Rodziny już jakby nie miała, bo odważyła się postąpić wbrew ich woli. Jedyne oparcie daje jej dwójka przyjaciół, którzy są z nią w najtrudniejszych sytuacjach.

Tak. I co ja mam napisać o tej książce hm… Jest tak dobra, że nie wiem czy potrafię wyrazić to słowami. Nie wiem jak to się dzieje, ale każda kolejna książka Magdaleny Witkiewicz jest lepsza od poprzedniej. Przeczytałam ją niemal jednym tchem zarywając noc i tak nie mogłam się od niej oderwać, że nawet możliwość pogaduch z koleżankami zeszła na dalszy plan. Bardzo mi się spodobał podział w książce na części i na rozdziały. To sprawiło, że książka jest przejrzysta i czytelna. Każdy rozdział rozpoczynają słowa piosenki bardzo adekwatne do jego treści.

„Po prostu bądź” to książka nabuzowana wielką dawką emocji. Niemal od pierwszych stron wzrusza, sprawia, że nie można powstrzymać łez. Ale też złości, irytuje, powoduje chęć potrząśnięcia niektórymi osobami. Każe się zastanowić nad pytaniem: „czy naprawdę nie ma innego wyjścia tylko tkwienie w bagnie po uszy i obraza na cały świat?”. Kolejny raz Magdalena Witkiewicz w bardzo przystępny a zarazem dobitny sposób pokazała nam problemy, z którymi boryka się nasze społeczeństwo. Depresja, alkoholizm, tkwienie w związku bez jakichkolwiek perspektyw na przyszłość, odrzucenie tylko dlatego, że ktoś ma swoje własne zdanie, a wreszcie miłość gejowska to zagadnienia z jakimi mamy do czynienia na porządku dziennym. I nie czarujmy się, ale w większości przypadków nie potrafimy sobie z nimi poradzić.

Dla mnie to książka o miłości mimo wszystko i ponad wszystko. A może powinnam napisać o miłościach, z których jedna kończy się zbyt szybko a druga rodzi się bardzo powoli wśród niedomówień, niedopowiedzeń. O sztuce wyboru i o kompromisach. O przyjaźni, która potrafi góry przenosić i o rodzinie, która w porę potrafi przejrzeć na oczy.

Powiem Wam, że ta książka dała mi wiele do myślenia, zmieniła moje zachowania względem innych osób, ale też względem siebie. To książka o dziewczynie, która musi z dnia na dzień dorosnąć i mimo przeciwności losu chwytać się z życiem za bary nie jeden raz. O tym ile odwagi i determinacji musiała mieć w sobie by przeciwstawić się rodzinie i wbrew ich woli zawalczyć o siebie i o swoje marzenia. Mimo naprawdę ciężkich chwil Pola nie poddaje się, udowadnia, że warto postawić wszystko na jedną kartę. Mimo przeogromnej tragedii jaka ją spotyka potrafi być silna. Ale by się o tym przekonała trzeba było nią mocno potrząsnąć.

Chyba nikogo nie muszę namawiać do przeczytania tej książki. Nazwisko autorki mówi samo za siebie. Ja czytam jej książki w ciemno i jeszcze żadna mnie nie zawiodła. Witkiewicz pisze lekko, z dystansem, o sprawach bardzo trudnych. W taki sposób, że czytając „Po prostu bądź” zaczęłam przeżywać emocje na równi z główną bohaterką, jakbym była nią samą. To nie jest książka o niczym. Taki sobie romans na jedno popołudnie. Ta książka niesie ze sobą bardzo pozytywny przekaz, daje siłę do działania, nadzieję na lepsze jutro, odwagę do walki o siebie, o swoje uczucia, nawet, gdy w tej chwili nam jej brak. Nie pozwala nam się poddać w chwilach zwątpienia. I udowadnia nam, że nie ma rzeczy niemożliwych, nie ma sytuacji bez wyjścia, takich, o których myślimy, że nie damy rady się z nich podnieść.  Nawet po najgorszej burzy wychodzi słońce a na niebie pojawia się tęcza.  

Za możliwość przeczytania książki dziękuję mojej ukochanej autorce.